اگر در سال 61 هجری برخی انسان نماها، با کف و هلهله مانع شنیدین ندای مظلومانه هل من ناصر امام حسین(ع) شدند،[1] در زمان کنونی نیز چشم و گوش های زنگار بسته از رویکرد سکولاریسم، بی بصیرتی و تحجر گرایی مانع دریافت این ندای انسان ساز و سعادتبخش شده اند.
هر چند انتظار یاری و شنیدن ندای حق از معاندین جبهه حق بسیار دور از ذهن به نظر می رسد، ولی جای بسی ناامیدی و افسوس از محبان سینه چاکی است که لاف عشق و محبت خاندان عصمت و طهارت را می زنند ولی با رویکرد ناصحیح خود آب در آسیاب دشمن ریخته و بازیچه طرح شوم «ناکارآمد کردن» هیئات حسینی می شوند.
ناکارآمد کردن هیئت ها برنامه ای هدفمند
اتاق های فکر و جنگ غربی، به خوبی آموخته اند که از دیر باز هیئت های حسینی محفل و مکانی برای بیعت با آرمانهای مقدس و انقلابی امام حسین(علیه السلام) است، چرا که در این مجالس و محافل معنوی روح دفاع از مظلوم و ایستادگی در برابر ظالم تقویت می شود، از این رو تمام تلاش خود را به کار بسته اند تا اینکه این مجالس را از کارایی و اثر بخشی خود خارج کنند، و سیرت حسینی را از این مجالس تضعیف نموده و تنها صورتی از عزاداری را برای محبان باقی بگذارند. تا اینکه با این طرح شوم مانع اهداف عالیه و انسان ساز فرهنگ و فلسفه عاشورا شوند.
نقش محبان سکولار و متحجر در ناکارآمدی هیئت های مذهبی
جبهه استعمار نوین برای نا کارآمد کردن و از پا در آوردن هیئت های مذهبی و تبدیل آنها به محافل خنثی و فاقد اثربخشی، شریان های حیاتی آن را مورد تضعیف و خدشه قرار می دهند، اهداف اصلی‌ای که امام حسین(ع) برای آن قیام کرد، اهدافی مانند: احیای سنت نبوی و اجرای امر به معروف و نهی از منکر در جامعه، مقابله با سنت های جاهلی و غیر اسلامی و مبارزه با بی تفاوتی و خنثی بودن در جامعه؛ کما اینکه در منابع روایی این موضوع به خوبی منعکس شده است: «انِّى لَمْ اَخْرُجْ اَشِراً وَ لا بَطِراً ولا مُفْسِداً وَ لا ظالِماً، وَ اِنَّما خَرَجْتُ لِطَلَبِ الِاصلاحِ فِى اُمه جَدِّى محمد(صلى الله علیه وآله)اُریدُ اَنْ آمُرَ بِالْمَعْروفِ و اَنْهى عَنِ المُنْکَرِ و اَسیرَ بِسیره جَدِّى محمد(صلى الله علیه وآله) و اَبى عَلىِّ بنِ اَبِى طالِب(علیه السلام)[2]من از روى سرمستى و گستاخى و تبهکارى و ستمگرى از مدینه خارج نشدم؛ بلکه براى طلب اصلاح در امت جدم خارج شده ام. مى خواهم امر به معروف و نهى از منکر کنم و به سیره جدم و پدرم على بن ابى طالب(علیه السلام) عمل کنم.»
هر چند سالار و سرور شهدای کربلا حرکتی اصلاحی و جریان ساز را دنبال می کرد، ولی گویا محبان سکولار فاصله 1000 فرسخی از نهضت عاشورا دارند، چرا که عده ای از این افراد هیچ گونه ارتباط و سنخیتی بین مسئولیت های دینی، اجتماعی، ی با برپایی هیئت های حسینی نمی بینند، آنها تنها وظیفه خود را سوگواری و اشک می دانند و لاغیر، حتی در مواردی به طور صریح هر گونه حرکت ی و اجتماعی را در تضاد جدی با رسالت هیئت داری خود معرفی می کنند.
پیشینه هیئت داری به سبک سکولار
پیشینه و طرح سکولاریزه کردن هیئت‌های مذهبی طرحی انگلیسی و استعماری است که سابقه طولانی دارد، برخی از محققان در این خصوص حکایت دردناکی را از هیئت های سکولار نقل می کنند: در سال ۱۳۳۰ قمری، زمانی که عالم بزرگ شیعه، شهید ثقه الاسلام میرزا علی آقای تبریزی توسط روس ها روز عاشورا در تبریز به دار آویخته شد[3] با فاصله ای نه چندان دور، دسته ها و گروه هایی به قمه زنی و عزاداری، به سبک خود مشغول بودند. تعدادی از حامیان ثقه الاسلام، به طلب یاری نزد عزاداران شتافتند و گفتند: شما بر مظلومیت امام اشک می ریزید و حتی از فرط ناراحتی قمه می زنید و می گویید ای کاش در کربلا بودیم و از امام دفاع می کردیم و در رکاب امام به شهادت می رسیدیم. حال موقعیتی پیش آمده، بیایید و نگذارید گلویی دیگر را به ناحق خفه کنند. شما بیش از دو سه هزار نفر هستید درحالی که تعداد روس ها از صد نفر نمی کند، حتما بر آنها غلبه خواهید کرد. اما سر گروه قمه ن به درخواست حامیان ثقه الاسلام پاسخ منفی داد و گفت: آنها تفنگ دارند و آدم را می کشند…»[4]شاید آن روز هم عده ای از عزاداران ندا می دادند، خجالت بکش، اباعبدالله را ی نکن، امام حسین را بگذار برای ما، امروز ما آمدیم با امام حسین حال کنیم و قمه بزنیم . خب این نوع امام حسین را انگلیس و روس، قمه هایش را می‌خرند و هدیه می‌دهند.
برخی ویروس های مزمن در مصاف با هیئت های مذهبی
دمیدن تفکرات سکولاری در هیئات در حالی است که خدای متعال در قرآن کریم به صراحت سخن از قیام برای خدا با هر تعداد و شرایطی می کند: «قُلْ إِنَّما أَعِظُکُمْ بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنى وَ فُرادى ثُمَّ تَتَفَکَّرُوا؛[سبا/ 46] بگو: «شما را تنها به یک چیز اندرز مىدهم، و آن اینکه: دو نفر دو نفر یا یک نفر یک نفر براى خدا قیام کنید،» و امامان معصوم(ع) نیز همواره برای اجرای عدالت و مبارزه با ظلم و بی عدالتی حرکت کرده اند؛ منتها عده ای از مغرضان با استناد به برخی روایات این چنین وانمود می کنند که هر گونه قیام و حرکت ی پیش از ظهور حتی اگر برای احیای امر به معروف و نهی از منکر باشد برخلاف سیره و سنت اهل بیت(ع) است، این در حالی است که اوامر الهی همچون امر به معروف و نهی از منکر از جمله اموری هستند که هرگز تعطیل بردار نیستند و در بازه طولانی غیبت کبری فراموشی سپرده نمی شودند.
پی نوشت ها:
[1]. بحار الأنوار (ط - بیروت) ؛ ج45 ؛ ص8. «وَیْلَکُمْ مَا عَلَیْکُمْ أَنْ تُنْصِتُوا إِلَیَّ فَتَسْمَعُوا قَوْلِی وَ إِنَّمَا أَدْعُوکُمْ إِلَى سَبِیلِ الرَّشَادِ فَمَنْ أَطَاعَنِی کَانَ مِنَ الْمُرْشَدِینَ وَ مَنْ عَصَانِی کَانَ مِنَ الْمُهْلَکِینَ وَ کُلُّکُمْ عَاصٍ لِأَمْرِی غَیْرُ مُسْتَمِعٍ قَوْلِی؛ امام به آنان فرمود: واى بر شما! چه مانعى دارد که ساکت شوید و سخن مرا گوش کنید؟جز این نیست که من شما را براه هدایت دعوت می کنم، کسى که از من اطاعت کند هدایت مى شود و کسى که نافرمانى نماید هلاک و کافر خواهد شد. شما عموما امر مرا اطاعت نمى کنید، گوش بسخن من نمی دهید»
[2]. بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج44، ص329.
[3]. رحیم زاده ضمیری، ص۷۶.
[4]. قمه زنی سنت یا بدعت: ص ۱۲۶.
درباره این سایت